Zapalenie zatok

Co to jest ostre zapalenie ucha środkowego?

Zatoki przynosowe to przestrzenie powietrzne w kościach twarzoczaszki. Zatoki łączą się z jamami nosa poprzez poprzez

wąskie ujścia i kanaliki. Zarówno położenie zatok, jak i ich nieustający kontakt z wdychanym powietrzem powoduje,
że często ulegają infekcjom. Przyczyną zapalenia zatok są najczęściej wirusy, rzadziej bakterie. Stan zapalny, na przykład w

przebiegu przeziębienia, powoduje obrzęk błony śluzowej zarówno nosa, jak i zatok oraz produkcję dużej ilości wydzieliny.

Objawy:
- ból głowy (uczucie rozpierania) jednostajny, niepulsujący, nasila się przy zmianie pozycji głowy,
- zatkany nos,
- katar,
- zaburzenia węchu,
- może pojawić się gorączka, uporczywy kaszel (zwłaszcza w nocy), nieprzyjemny zapach w ust.

Jak mogę sam sobie pomóc?

- inhalacje parowe - polegają na wdychaniu pary wodnej trzy razy dziennie po 15 minut (nad miską wypełnioną gorącą

wodą - max. 60 stopni Celsjusza). Małe dzieci nie powinny być poddawane inhalacjom parowym ze względu

na duże ryzyko poparzenia.
- płukanie nosa za pomocą roztworów wody morskiej (dostępne w aptekach w postaci kropli lub aerozoli do nosa).

Jakie leki stosowane są w zapaleniu zatok?

- Leki zmniejszające obrzęk błony śluzowej nosa w postaci kropli/aerozoli do nosa - udrażniają zatkany nos,

zmniejszają uczucie rozpierania w górnej części głowy. Uwaga! Mogą być stosowane maksymalnie 5-7 dni.
- Płukanie nosa za pomocą roztworów soli fizjologicznej lub wody morskiej - ułatwiają oczyszczanie nosa z

zalegającej wydzieliny.
- Paracetamol - działa przeciwbólowo oraz przeciwgorączkowo.
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne - działają przeciwbólowo, przeciwgorączkowo oraz zmniejszają stan zapalny.

Przykłady to ibuprofen, kwas acetylosalicylowy.
- Antybiotyki - zwykle ich stosowanie nie jest koniecznie, ponieważ najczęstszą przyczyną zapalenia zatok są wirusy.

Antybiotyki mogą być stosowane tylko w bakteryjnych zakażeniach zatok. Wówczas stosuje się:
- antybiotyki z grupy penicylin - np. amoksycylina, amoksycylina w połączeniu z kwasem klawulanowym
- antybiotyki tetracyklinowe - np. doksycyklina

- antybiotyki z grupy chinolonów - cyprofloksacyna
- antybiotyki sulfonamidowe - sulfametoksazol w połączeniu z trimetoprimem
- antybiotyki makrolidowe - stosowane w przypadku zakażeń bakteriami opornymi na działanie innych antybiotyków

oraz u osób z nadwrażliwością na penicyliny, np. azytromycyna, klarytromycyna, erytromycyna.
- antybiotyki cefalosporynowe - cefaklor, cefuroksym
- klindamycyna - stosowana w zakażeniach bakteriami niewrażliwymi na inne antybiotyki oraz u pacjentów z

nadwrażliwością na penicyliny.

Aktualności

Ogólne zasady refundacji leków

O portalu

Dane kontaktowe